Weet je,

eigenlijk ben ik een vré moeilijk mens.

Je moest eens mijn zus of moeder zijn. Dan zou je het weten.

(Of mijn partner, dochter, zoon, vader, nicht, neef… maar die hebben geen matching tattoo, dus daar heb ik het nu even niet over)

Moeilijk.

Met mijn vele voelsprieten.

Met mijn veeleisendheid en perfectiedrang naar harmonie.

Met mijn argusogen of je liefde wel onvoorwaardelijk is.

Met mijn wikken en wegen hoe ik me kan engageren in de relatie.

En mijn manier van ontvangen ook nog! Echt heel irritant, die twijfelende terughoudendheid. Die ondankbare uitstraling en soms ondankbare uitspraken. Gewoon uit angst voor ontvangen. Verdomme toch. Moeilijk mens. Doe daar eens goed voor…

Ja – ik weet het.

Mijn (oude) patronen, mijn (oude) gedachten, soort van bindingsangst en hooggevoelige weegschaal voor pure liefde… het is me wat.

Ik werk daar aan voor mezelf. Al vele jaren. Op verschillende manieren.

 

Nu heb ik weer eens een knoop door gehakt en de knoop bezegeld met matching tattoo’s per verrassing.

Lekker gek! Yes! Die mothrs and sistrs zijn wijven met lef! Zo heb ik het graag. Zus stelde dit vorig jaar al voor, in een zottigheid. Ik was er toen nog niet klaar voor. Ik heb m’n innerlijk werk gedaan en een afspraak geregeld bij de tattooartist in plaats van de bekende moeder-dochter ‘brunchformule’ waar zij zich aan verwacht hadden…

 

Ik wil oude verhalen niet meer volgen. Ik wil in overgave gaan voor vertrouwen en rust.

Mijn prachtige moeder en één uit de duizend zus verdienen dat.

Wat een heerlijke, wijze mooie vrouwen. Wat kan een mens nog meer willen?

 

Ik begrijp nu beter dat mijn drang naar puurheid ook wel een kritische afkeuring met zich meebrengt. Eigenlijk een onveilige sfeer creeërt, terwijl ik net zo hunker naar die onvoorwaardelijke veiligheid. Ik begrijp dat ik als ik in mijn gezin de liefde nog meer spontaan wil laten stromen, dat mijn overgave voor de liefde van mijn gezin van herkomst hier een grote rol in speelt. Ik wens ook overvloed aan liefde en harmonie in de huizen van mijn gezinsleden. Dus vanaf nu elke dag opnieuw zet ik mijn kompas gericht op overgave.

Elke dag opnieuw.

Elke actie en reactie, opnieuw.

Ik wil die fractie van vrijheid met beide handen grijpen.

De fractie van tijd die ligt tussen een impuls en een reactie. Daar heb ik vrijheid om te kiezen hoe ik reageer. (dixit V. Frankl)

En ik zorg er voor dat mijn dagelijkse gewoonten me helpen om die fractie van keuzevrijheid te vergroten.

Aan de slag met mijn gedachten. Bewust omgaan met mijn hechtingsstijl. Keuzes vanuit liefde maken … reageren vanuit vertrouwen. Gezonde voeding en voldoende rust om mijn verdraagzaamheid ook duurzaamheid te geven… Mijn innerlijk kindje Sofietje de nodige aandacht geven… Mijn grenzen leren kennen en benoemen. De angst voor afwijzing overwinnen om een intiemere ontmoeting mogelijk te maken. Allemaal sleutels om het beste uit mezelf en mijn beide gezinnen naar voor te halen.

Én om die inzichten te bezegelen hebben we met ons drieën de matching tattoo’s genomen. Want elkaar hierin steunen en het wederzijdse engagement bevestigen is geen overbodige luxe.

Voor mij persoonlijk, daar midden op m’n onderarm als een ‘liefdeskompas’, dat ik telkens weer zie. Een ezelsbruggetje om me telkens opnieuw te richten op vertrouwen in liefde. Binnen mezelf en in mijn gedachten en verwachtingen, uitgaan van de beste bedoelingen, die soms verkeerd overkomen of mis begrepen worden. Ik wil geen tijd meer verspillen  aan negatieve verhalen. Geen aandacht meer geven aan afbrekende gedachten en belemmerende twijfels die hun oorsprong vonden in de misverstanden van het dagdagelijkse leven.

Soms is de ene het kleintje dat omhulling nodig heeft en soms is de ander de grote steun die beschermd… Samen vinden we die balans wel, in eerlijke ontmoeting. Met vallen en opstaan. Weten dat het ok is, stelt gerust en maakt groeiruimte vrij.

 

Weet je,

Ik ben benieuwd, wat voor een mens ben jij?

Benieuwd waar je steun vindt en waar je noden liggen.

Benieuwd of ik kan bijdragen aan het dichter bij elkaar brengen van jouw gezinsleden,

want daar maakt mijn innerlijk kind een vrolijk sprongetje van!

Warm liefs,

Sofie