Er leeft kamphoop en kampvrees, zowel bij kinderen als bij ouders.

Wat hoop je op te laden? Opladen als leren, oppikken, groeien. Wat wens je voor de kinderen?

Wat vrees je dat er fout zal lopen? Welke vrees wil je loslaten? Wat heb je nodig om met je vrees om te gaan?

Ruimte geven aan hoop en vrees, maakt een open ontmoeting mogelijk.

Elke ochtend op een kampdag geven we er ruimte aan in de check-in. We kozen er voor bij het wen-moment dit creatief te laten ervaren door de ouders. Zo maakten ze al doende kennis met de meerwaarde van non-verbale technieken. Zo konden de ouders zien hoe kinderen reageren op een creatieve opdracht. En hoe ze creatief in contact gaan met de kind(eren).

Uit deze veilige ontmoeting rond verwachtingen naar de groeikampen toe, kwamen heel mooie oudergesprekken voort.

Over hoe je als ouder je zo graag vrij wil voelen in je opvoeding.

Over hoe veel deugd het doet aanmoediging te krijgen in je eigen keuzes.

Over hoe helpend het is, dat je ruimte krijgt, zonder oordeel te mogen uitzoeken hoe jij de opvoeding wil aanpakken.

We spraken over hoe we opvoeden ervaren in een wereld die niet altijd afgestemd is. Over de bezorgheden om je kind(eren) in die wereld los te laten op kamp, op school enz… We kwamen tot de reflectie hoe we onszelf hier kunnen in sterken om rustig ervaringsruimte te laten aan onze kinderen.

Wat is té bezorgd en wat is vertrouwen geven? Waar ligt de grens voor één ieder? Wat zijn de randvoorwaarden voor ieder kind individueel?

Bij Even [iets] anders zetten we ons in om aan de behoeften van ieder kind en iedere ouder tegemoet te komen. Niet vanuit overbezorgdheid of té pleasend en soft. Neen, vanuit een zorgzaamheid om uitdagende prikkelende grote stappen in het leven, een positieve ervaring te maken. Hierin bakenen we verantwoordelijkheid en vertrouwen bewust af en geven we voldoende leerruimte aangepast aan de ontwikkelingsfase.

We spraken over hoe we dat graag op maat stimuleren voor ieder kind én voor iedere ouder. ; ) Afstemmen gebeurt in een persoonlijke ontmoeting. Zo ontstond al doende onze eerste oudergroep. Het was geweldig om zo gepast steunend te kunnen zijn voor gezinnen en tegelijkertijd aangemoedigd te worden in wat we doen.

Kinderen verkenden de omgeving, ouders konden terecht met alle vragen.

En wij als begeleiders zijn helemaal opgeladen om er volgende week voor te gaan.

Tanika en Sofie